Το Ωδείο Φίλιππος Νάκας τιμά τον σπουδαίο μουσικό και επί δεκαετίες στενό συνεργάτη με 5 νέες ηχογραφήσεις έργων του που παρουσιάζονται διαδικτυακά με αφορμή τη συμπλήρωση 89 ετών από τη γέννησή του. Τις βιντεοσκοπημένες ηχογραφήσεις μπορείτε να δείτε και να ακούσετε στο κανάλι του Ωδείου Φίλιππος Νάκας στο YouTube: "Philippos Nakas Conservatory" κάνοντας κλικ ΕΔΩ και στο facebook του Ωδείου: @nakasodeio κάνοντας κλικ ΕΔΩ
[Η ιδέα για το αφιέρωμα στον Θόδωρο Αντωνίου προέκυψε κατά τη διάρκεια μελέτης της εργογραφίας του. Τα έργα για σόλο όργανα μού κίνησαν το ενδιαφέρον και στιγμιαία δημιουργήθηκε η απεικόνισή τους σε επίπεδο ερμηνείας από αγαπητούς συναδέλφους. Η επικοινωνία μαζί τους ήταν άμεση και η θετική απάντησή τους σχεδόν αστραπιαία. Το μόνο που έμενε ήταν να ορίσουμε την ημερομηνία της συναυλίας.
Και γιατί συναυλία ντε και καλά; Ας ηχογραφήσουμε τα έργα και ας τα ανεβάσουμε για να είναι ελεύθερα προσβάσιμα σε όλους (κοινό, μουσικούς, σπουδαστές). Ίσως αυτή η σκέψη να άρεσε καλύτερα στον αγαπητό μας μαέστρο!
Ευχαριστίες στους μουσικούς για την προσφορά τους, στον William Αντωνίου που μας έδωσε την άδεια εκτέλεσης και ηχογράφησης των έργων και στο ΔΣ της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών που έθεσε αυτή την προσπάθεια υπό την αιγίδα της. Καλή ακρόαση!]
Θανάσης Δέδες
[Σπουδαστής ακόμα στην Ακαδημία Λιστ στη Βουδαπέστη, μου έκανε εντύπωση, εκτός των άλλων, ότι στο πρώτο ντουλάπι της μεγάλης βιβλιοθήκης, στο γράμμα Α της καταλογογράφησης των εκατοντάδων συνθετών και των έργων τους, είχε marker μετά τον Albéniz και τον Alkan, στον Antoniou. Θυμάμαι με πόση περηφάνεια με γέμισε η διαπίστωση αυτή.
Έκτοτε είχα ανάλογα θετική αίσθηση κάθε φορά προσεγγίζοντας τη μουσική του και σε έργα για σόλο πιάνο, σε έργα μουσικής δωματίου, αλλά και για μεγαλύτερα σύνολα στο πλαίσιο συναυλιών της ΕΕΜ.
Η προσωπική επαφή με τον Δάσκαλο, όπως όλοι τον αισθανόμασταν, ανεξαρτήτως σχέσης μαζί του, ήταν όμως η πιο σημαντική τελικά, σε όλα τα επίπεδα:
Μιλώντας μαζί του για τη Μουσική, ακούγοντάς τον (στον σταθερό «Ηλία») να διηγείται περιστατικά και στιγμιότυπα με μεγάλες προσωπικότητες της σύγχρονης μουσικής με τις οποίες συμπορεύτηκε, ή ακόμα τη στιγμή που έλυνε προβλήματα και έδινε εξηγήσεις από το πόντιουμ του Μαέστρου και σε έσωζε κυριολεκτικά.
Με τον τρόπο που είχε να σε κάνει χαρούμενο που συμμετέχεις στη μουσική μέθεξη, όχι απαραίτητα επειδή τα κατάφερνες τέλεια...
Με τους αγώνες και τη σοφία του γύρω από θεσμικά, εργασιακά, καλλιτεχνικά, ακαδημαϊκά, οργανωτικά θέματα και χρονίζουσες εκκρεμότητες, ως συνομιλητή στο ραδιοφωνικό μικρόφωνο.
Ο Θ. Αντωνίου υπήρξε υπόδειγμα δημόσιας παρουσίας και προσφοράς, ουσιαστικός και με αίσθηση μεγέθους και μέτρου για όλα.
Μας λείπει η φυσική του παρουσία, όμως το έργο του κάθε φορά που μνημονεύεται ή αποκαλύπτεται μας συγκινεί θαυμαστικά, όπως στις συγκεκριμένες ηχογραφήσεις που οργάνωσε ο Θανάσης Δέδες στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας που στέγασε πολλές από τις δημιουργικές δράσεις του Δασκάλου, στα χέρια των πιο ικανών και τυχερών σολίστ. Ευχαριστούμε Αντώνη, Γιώργο, Γιάννη, Νίκο.]
Διονύσης Μαλλούχος Φεβρουάριος 2024
10/2 Suite for guitar | V - Espressivo (1994 – 95)
Αντώνης Χατζηνικολάου
[Είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζω κάτι από την εργογραφία του Θ. Αντωνίου. Αν και γνωριζόμασταν ελάχιστα μου έκανε πάντα μεγάλη εντύπωση ο επαγγελματισμός του, οι σχέσεις που δημιουργούσε με τους μουσικούς καθώς και η μεγάλη του στήριξη στους νέους. Εδώ το 5ο μέρος από την Σουίτα για κιθάρα ως ένας μικρός φόρος τιμής στον ίδιο και το έργο του.]
17/2 Nostalgia for solo trombone (1996)
Γιώργος Κρίμπερης
[Αν και δεν είναι η πρώτη φορά που ερμηνεύω έργο του Θ. Αντωνίου, είναι η πρώτη φορά που ερμηνεύω σόλο έργο του για τρομπόνι. Δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από το να με φέρει στα άκρα τόσο ερμηνευτικά όσο και τεχνικά. Τα συναισθήματα που μου δημιούργησε μελετώντας το είναι αυτά τις μελαγχολίας, ίσως θυμού αλλά και στο τέλος η ανάγκη του να αφήνουμε το παρελθόν εκτιμώντας περισσότερο το παρόν.]
21/2 Lament for Manos (1995)
Γιάννης Καραγιαννίδης
[Είναι ιδιαίτερη χαρά για εμένα να ερμηνεύω ένα πολύ όμορφο κομμάτι. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η ευελιξία με την οποία αλλάζει ο χαρακτήρας του έργου και ο τρόπος που αξιοποιεί τις δυνατότητες του οργάνου ώστε να το υποστηρίξει. Είναι ένα σύντομο, αλλά ενδιαφέρον μουσικό ταξίδι, με πολλά χρώματα και ιδιαίτερη ευαισθησία, την οποία το κλαρινέτο μπορεί να "αγγίξει" ώστε να τη μεταφέρει στον ακροατή.]
24/2 On the top of the mountain or Desert Island for solo flute (2010)
Νίκος Νικόπουλος
28/2 Lament for Michelle for solo flute (1988)
Νίκος Νικόπουλος
[Δεν θα ξεχάσω ποτέ με πόση προθυμία επεξεργάστηκε το έργο της νιότης του Διάλογοι για να το εμπιστευτεί στο ντούο μας (φλάουτο και άρπα). Στην παρουσίαση του CD όπου και συμπεριελήφθη, 15 χρόνια πίσω, έπαιξα το Lament for Michelle. "Αυτή ήταν η καλύτερη εκτέλεση που έχω ακούσει"… Ούτε αυτό το σχόλιο θα ξεχάσω… Αυτός ήταν ο Θεόδωρος Αντωνίου: ένας γενναιόδωρος και δοτικός άνθρωπος ειδικά με τους νέους, στους οποίους δεν μιλούσε ποτέ από καθέδρας και τους οποίους ως στοργικός μέντορας ακάματα εξοικείωνε με τη σύγχρονη μουσική. Ο μύθος λέει ότι ο ήχος του φλάουτου επικοινωνεί με τις ψυχές των νεκρών… με τo Lament θέλω να του πω πόσο μας λείπει… εκεί… "on the top of a mountain…" όπου μπορεί να κάθεται και να μας παρακολουθεί…]